ენერგიის ინვესტიციის მოთხოვნა ახლო აღმოსავლეთში და ჩრდილოეთ აფრიკაში

გასაგებია, რომ 2021 წელს ელექტროენერგიის ინვესტიციის მოთხოვნა ახლო აღმოსავლეთში და ჩრდილოეთ აფრიკაში იქნება 180 მილიარდ აშშ დოლარამდე ელექტროენერგიაზე მზარდი მოთხოვნის დასაკმაყოფილებლად.

ანგარიშის თანახმად, „მთავრობები აგრძელებენ ამ გამოწვევას რეაგირებას ახალი პროექტების დაჩქარებითა და ინფრასტრუქტურის განახლებით, მოთხოვნის დასაკმაყოფილებლად, ხოლო კერძო სექტორისა და ფინანსური ინსტიტუტების წახალისებით ენერგიის ინდუსტრიის ინვესტიციებში მონაწილეობის მისაღებად“. ახლო აღმოსავლეთში და ჩრდილოეთ აფრიკაში ელექტროენერგიით ვაჭრობა ახლა ჩამორჩება საერთაშორისო ბაზარს, მაგრამ უზარმაზარი პოტენციალი არსებობს.

მოხსენებაში ნათქვამია, რომ სხვადასხვა ქვეყნის მთავრობებს შეუძლიათ ითანამშრომლონ მეზობელ ქვეყნებთან, რათა შემდგომ გამოიკვლიონ ელექტროენერგიით ვაჭრობის პოტენციალი, როგორც დამატება მათი გაზრდილი წარმოების შესაძლებლობების. მიუხედავად იმისა, რომ ახლო აღმოსავლეთისა და ჩრდილოეთ აფრიკის ზოგიერთი ეროვნული ქსელი ერთმანეთთან არის დაკავშირებული, ტრანზაქციები ჯერ კიდევ დაბალია და ხშირად ხდება მხოლოდ საგანგებო სიტუაციებისა და ელექტროენერგიის გათიშვის დროს. 2011 წლიდან, სპარსეთის ყურის თანამშრომლობის საბჭოს წევრმა ქვეყნებმა ჩაატარეს რეგიონალური ენერგიით ვაჭრობა ყურის თანამშრომლობის საბჭოს ურთიერთკავშირის პროგრამის (GCCIA) მეშვეობით, რომელსაც შეუძლია გააძლიეროს ენერგეტიკული უსაფრთხოება და გაზარდოს ეფექტურობის ეკონომიკური სარგებელი.

GCCIA– ს მონაცემების თანახმად, ერთმანეთთან დაკავშირებული ელექტროგადამცემი ქსელების ეკონომიკური სარგებელი 2016 წელს გადააჭარბა 400 მილიონ აშშ დოლარს, რომელთა უმეტესობა დაზოგული დადგმული სიმძლავრიდან მოდის. ამავდროულად, ქსელის კავშირი ასევე ხელს შეუწყობს არსებული ენერგეტიკული ინფრასტრუქტურის უფრო ეფექტურ გამოყენებას. მსოფლიო ბანკის შეფასებით, რეგიონში ელექტროენერგიის გამომუშავების სიმძლავრის გამოყენების მაჩვენებელი (სიმძლავრის ფაქტორი) არის მხოლოდ 42%, ხოლო არსებული ქსელის ურთიერთდაკავშირების სიმძლავრე დაახლოებით 10%.

მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ ვიმედოვნებთ თანამშრომლობის გაძლიერებას და რეგიონული ენერგიის ვაჭრობის გაუმჯობესებას, ბევრი გამოწვევა აფერხებს პროგრესს, როგორიცაა ენერგეტიკული უსაფრთხოება. სხვა გამოწვევები მოიცავს ძლიერი ინსტიტუციური შესაძლებლობების ნაკლებობას და მკაფიო მარეგულირებელ ჩარჩოებს, ასევე შეზღუდულ შესაძლებლობებს, განსაკუთრებით პიკის მოთხოვნის პერიოდში.

მოხსენებაში ნათქვამია: „ახლო აღმოსავლეთისა და ჩრდილოეთ აფრიკის რეგიონს უნდა განახორციელოს დიდი ინვესტიცია ენერგიის გამომუშავების სიმძლავრეში და გადამცემი ინფრასტრუქტურა მზარდი მოთხოვნის და ენერგეტიკული რეფორმების დასაკმაყოფილებლად. საწვავის სტრუქტურის დივერსიფიკაცია არის გადაუჭრელი პრობლემა რეგიონში. ”